Achmed Akkabi: zijn eerste film

Hoe belandde je in die film?
"Whatever Lola Wants is een Frans/Amerikaanse productie. Ze hadden moeite om een geschikt iemand te vinden die het personage van een jonge homoseksuele Egyptenaar kon spelen. Toevallig was de regisseur, Nabil Ayouch, bevriend met Rebecca van Unen, die bij mijn castingbureau werkte. Op een gegeven moment vroeg hij haar om hulp. Ik kreeg een telefoontje dat ik auditie mocht doen. Die heb ik natuurlijk genailed! En zo stond ik opeens in New York. Met een eigen luxe kleedkamer, en een eigen assistent. En dat voor mijn filmdebuut, ha ha!"

Had je daarvoor al eerder audities gedaan?
"Niet voor films. Ik zat wel al in Het Huis Anubis en in Albert Heijn-commercials. Maar mijn eerste Nederlandse film kwam pas na mijn internationale debuut."

Wat was het moeilijkst?
"Verbergen dat ik enorm onder de indruk was van alles. In was in een klap filmacteur, stond op een echte set, in New York nog wel! Ik stond van zoveel dingen versteld. Hoe groot die set was bijvoorbeeld. Voor een scène werd een complete straat afgesloten. Geen lullig achterafstraatje hoor, maar een grote zijstraat van Times Square. En dan toeristen die over de afzetting hingen en met mij op de foto wilden. Ik dacht alleen maar: ik weet niet wat jullie met die foto’s van plan zijn, maar ik ben op dit moment een totale nobody."

Was het geen rare overgang: van zo’n grote Amerikaanse productie naar een Nederlandse set?
"Ach, ik was nog een groentje in het vak, dus alles wat op mijn pad kwam vond ik even geweldig. Whatever Lola Wants zag ik als een lot uit de loterij, maar ik wist dat als ik verder wilde komen als acteur, ik eerst Nederland moest overwinnen. Hier had ik nog niks bereikt. Ja, Het Huis Anubis. Maar ik had mijn zinnen gezet op een hoofdrol in een Nederlandse film. Toen kwam Alibi. Of mijn rol in Lola daarbij heeft geholpen? Misschien, indirect."

Als je de film nu terugkijkt, heb je dan kromme tenen of ben je trots?
"Ik ben sowieso enorm trots. Natuurlijk zie je achteraf dingen die je nu anders zou doen, maar dat heb ik bij elke rol of film wel."

Wat is de belangrijkste geleerde les?
"Dat ik mijn rust moet nemen. Ik herinner dat ik na een nachtelijke shoot met de regisseur en nog wat mensen de beelden terugging kijken. Opeens draaide hij zich naar mij om: waarom ging ik niet even naar bed? Dat is toch not done, antwoordde ik. ‘Nee’, zei hij, ‘waar het om gaat is dat jij je energie spaart. Als je zin hebt in water, dan geef je jouw assistent opdracht water te halen. Als je een pauze hebt tussen scènes door, ga je even rusten in jouw kleedkamer. Dan barst je, als je eenmaal op de set in actie moet komen en het erop aan komt, van de energie. Die les breng ik nog steeds in praktijk. Als ik even geen scènes heb, trek ik me terug. Ik laat me niet gek maken of afleiden, want mijn doel is: die rol spelen, en niets anders."

Wat is jouw tip voor beginnende acteurs?
"Heb lef. Je moet altijd in het diepe durven springen. Mijn eerste filmrol was die van een homoseksuele jongen, wat binnen mijn cultuur best een taboe is. Toch heb ik er geen moment over getwijfeld of ik de rol wel zou accepteren. Mijn tweede tip: weet wat je komt doen. Acteren blijft een moeilijk en serieus vak, je moet je niet laten meeslepen door allerlei randzaken."