Marokko-Algerije: verbreking betrekkingen niet zonder gevolgen

Met het einde van de Maghreb-Europa pijpleiding, heeft "de breuk tussen Algerije en Marokko zich definitief voltrokken", merkte Moussaab Hammoudi op tijdens zijn interventie op RT France, waar hij het conflict tussen de twee landen analyseerde onder de titel: "Algerije-Marokko: op weg naar een nieuwe woestijnoorlog?" Volgens hem zijn er een reeks breuken geweest tussen de twee landen, onder meer rond veiligheidsproblemen. "Het enige moment van redding was de toenadering in 1987", herinnert de academicus zich, verwijzend naar de ontmoeting tussen wijlen Koning Hassan II en de voormalige Algerijnse president Chadli Bendjedid, en de uitwisseling van gevangenen.

Lees ook: Vrees voor instabiliteit in Maghreb door spanningen Marokko-Algerije

Wat is de impact van de breuk tussen de twee buurlanden? Volgens Moussaab Hammoudi zal dit Noord-Afrika verzwakken. "Het wordt meer en meer een risicozone. Het zijn juist de buurlanden, met name Libië en de Sahelzone, die het zwaarst door de crisis zullen worden getroffen", zegt hij. "Libië probeert zijn weg naar stabiliteit te vinden, maar die weg is vrij moeilijk. Om te slagen, moet het vertrouwen op zijn buren: de landen van Noord-Afrika. Alleen kan Libië, om de concurrentie van de internationale mogendheden het hoofd te bieden, niet rekenen op Marokko, Algerije en Tunesië als één blok. Dat wil eigenlijk zeggen dat er geen buren zijn," legt de politicoloog uit.

Lees ook: Crisis Marokko-Algerije: welke gevolgen voor de handel?

Als gevolg daarvan wordt Libië volgens hem aan zijn lot overgelaten. "Het zal onderhevig zijn aan internationale druk en het machtsevenwicht verandert waarbij de gemiddelde krachten expansionistischer proberen te zijn. Libië bevindt zich in een slechte positie," zegt hij. Wat de Sahel betreft, denkt Moussaab Hammoudi dat deze verder zal verzwakken omdat de gegevens veranderen. Hij benoemt de kleine Franse terugtrekking. Het aantal Franse troepen dat in de Sahel wordt ingezet, zal vóór 2023 dalen van 5100 tot 2500. "En er is ook nog de Turkse aanwezigheid en een mogelijke Russische aanwezigheid. Dus het gebied zal opnieuw in de onzekerheid terechtkomen. Deze prijs moet worden betaald omdat het over fragiele regimes gaat, regimes die geen draagvlak hebben onder hun burgers," concludeert de academicus.