Nederlandse film El Houb op 10 oktober in première

De film ’El houb’ gaat over een Nederlands-Marokkaans gezin dat gevoelige onderwerpen uit de weg gaat. "Het is een universeel liefdesverhaal over een gezin dat moet leren praten over onderwerpen die gevoelig liggen," legt regisseur en scenarioschrijver Shariff Nasr uit in de Filmkrant. De Marokkaans-Nederlandse Karim, de hoofdpersoon in de film, gaat terug naar zijn ouderlijk huis in Rotterdam nadat hij door zijn vader betrapt is met een man. Hij vertelt zijn familie dat hij op mannen valt, maar zijn ouders negeren zijn bekentenis.

Lees ook: Nederlands-Marokkaanse LHBTI-film werd al aan zeven landen verkocht

Het bestaande beeld in de MENA-community is dat je als homoseksueel moet kiezen tussen je familie en je seksualiteit. "Maar wat als je beide wilt, als je het wilt combineren?", vraagt Nasr. "Uit dat idee is deze film ontstaan. Om een ander beeld naar buiten te brengen, iets waar we het eens over moeten hebben. Er is volgens mij geen film over de MENA-community of de Arabische gemeenschap die gaat over de dialoog. Over emotionele onderwerpen wordt vaak niet gesproken. Niet alleen over geaardheid, maar ook over onderwerpen als zelfmoord, depressie en mentale gezondheid in het algemeen. Omdat zulke thema’s niet besproken worden, weet men niet wat de ander ervan vindt. Dat is niet alleen iets van de Arabische wereld; wereldwijd zijn er genoeg landen waarin een zwijgcultuur heerst. In Nederland was het vroeger niet anders en nog altijd hoor ik schrijnende verhalen uit gebieden hier", aldus de regisseur en scenarioschrijver.

Toch is de film geen aanklacht. "Begrijp me niet verkeerd, ik wil niet veroordelen of stigmatiseren. El Houb valt niet de gemeenschap of het geloof aan, maar vertelt over een gezin dat opeens ergens mee moet leren omgaan. Iedereen heeft een eigen insteek en dat is wat er besproken en begrepen moet worden. Het is een soort ui die je aan het pellen bent. Elke keer komt er een nieuw laagje en nog een nieuw laagje. Als een psychologisch drama waarin je de perspectieven leert kennen en waarin zelfs de hoofdpersoon zichzelf nog niet heeft geaccepteerd."

Nasr plaatste zijn film in de Marokkaans-Nederlandse gemeenschap en betrok hoofdrolspeler Fahd Larhzaoui als eerste bij zijn project, maar hij sprak ook vaak met Tofik Dibi om het perspectief helder te krijgen. "Als de interesse oprecht is, kan het niet anders dan dat er een oprechte film uitkomt. Zolang je het niet doet als gimmick, omdat iets hot is of ‘exotisch’ voelt. Ik ken de Arabische gemeenschap van binnenuit. Er zijn zeker verschillen met de Marokkaanse gemeenschap, maar veel is herkenbaar. Ik ben veel gaan praten, niet alleen met Fahd en Tofik, maar met tientallen mensen uit de Marokkaanse gemeenschap, om alles zo authentiek mogelijk te krijgen en te factchecken. De acteurs hebben ook zeggenschap gekregen over het script en daardoor is het een heel oorspronkelijk verhaal geworden. Mag ik hier als hetero een verhaal over vertellen? Ik denk zelf van wel. Volgens mij is dit niet per se een lgbtqia+ verhaal, maar een universeel liefdesverhaal over een gezin dat moet leren praten over onderwerpen die gevoelig liggen."

Lees ook: Fahd Larhzaoui en Nasrdin Dchar samen in "El Houb"

Nasr ziet zijn film in de eerste plaats als een vurig pleidooi voor meer dialoog. "Iedereen heeft al te snel een mening klaar. Luisteren naar elkaar doen we niet meer. Sociale media hebben dat heel erg versterkt. Hoe belachelijk je mening ook is, op sociale media kun je altijd gelijkgestemden vinden. Dan schaam je je al snel niet meer voor een domme mening. Die polarisatie zie ik ook in talkshows waarin vaak het ene uiterste tegenover het andere wordt gezet. Iedereen maakt ruzie, we weten het allemaal niet, einde show. In de talkshows van vroeger leek het of de host aan het einde toch een soort conclusie wilde trekken. Dat mis ik nu. Niemand zegt: ik snap jouw kant, ik snap jouw pijn, wat kunnen we veranderen? Als ik tegenwoordig naar een talkshow kijk, is niemand op zoek naar een oplossing. Waar we naar op zoek zijn is een hoog opgevoerde ruzie, kijkcijfers en sensatie, en dat vermommen als een goede dialoog. Wat je ziet is geen dialoog, maar twee monologen. Daar hebben we dan naar geluisterd en daarna gaan we weer verder. Ik mis de grijswaarden en die zoek ik op in El Houb. Er zit veel tussen het zwart en wit dat ons omringt. Pas als we daar écht over gaan praten, zorgen we voor een betere toekomst."

El Houb van regisseur Shariff Nasr beleeft zijn Nederlandse première op 10 oktober in Koninklijk Theater Tuschinski in Amsterdam.