Belgische Hannelore opent klein hotel in Marokkaans dorpje

Hannelore werkte in België als zelfstandige interieurarchitecte, maar na verloop van tijd vond ze nog maar weinig voldoening in die job. "Lang moest ik niet nadenken toen mijn man Kris me vroeg of ik dat werk tot aan mijn pensioen zou blijven verder doen. We besloten om in Marrakech, de plek waar we tal van waardevolle relaties hadden opgebouwd met de lokale Berbergemeenschap, een sociaal project op te starten." Ze waren eerst van plan om een bouwgrond te kopen, maar een grond kopen als buitenlander is onbegonnen werk. Ook een woning of gebouw kopen, bleek niet evident te zijn. "In 2018 begon onze zoektocht en pas in november 2021 vonden we met de hulp van plaatselijke connecties ons huis, een kasba", vertelt Hannelore aan Het Laatste Nieuws.

Lees ook: Marrakech bij meest aantrekkelijke steden ter wereld

Het voorbereidende werk bleek veel moeilijker dan gedacht. "De bureaucratie in Marokko is waanzin. Onvoorstelbaar hoeveel paperassen er in orde gebracht moeten worden en hoe vaak je van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Gelukkig zit het in ons om door te gaan tot we ons doel bereikt hebben. De kasba was door de vorige eigenaars verbouwd naar Europese normen met strakke plafonds en glanzende tegelvloeren. Dat strookte niet met onze visie. Toen in februari dit jaar de grenzen weer opengingen in Marokko, ben ik op het eerste vliegtuig gestapt om het huis te laten strippen."

Ze renoveerden en richtten de kashba daarna in volgens de traditionele bel­di-stijl. "Samen met lokale ambachtslieden hebben we de kasba weer opgebouwd en ingericht volgens de beldi-stijl. Dat is Arabisch voor ’landelijk’ en ’traditioneel’. In amper zes maanden werd onze kasba omgetoverd tot Tifawine, een hotel met zes kamers en een suite. Het is een helse periode geweest: op sommige momenten stonden er bijna veertig ambachtslieden op de werf, die ik allemaal moest coördineren. Wat die hier hebben gerealiseerd is onvoorstelbaar. Zonder industriële machines maken ze hier de prachtigste dingen. Alles wordt met de hand gemaakt, tot zelfs de werktuigen toe."

Lees ook: Marokko keert terug naar traditionele methoden op bouwplaatsen

Hannelore erkent een sprong in het duister te hebben gemaakt maar denkt niet dat ze daar ooit spijt van zal krijgen. De mooie ervaringen stapelen zich in de korte periode daat ze in Marokko woont al op. "Zo lag ik op een dag eens doodziek in mijn bed, terwijl de tuinman de tuin aan het aanleggen was. Hij heeft mij toen een uitgeholde appelsien met een boeketje bloemen gebracht om me veel beterschap te wensen. Toen het Suikerfeest was, nodigde hij me uit om het samen met zijn familie te vieren. De mensen hier hebben amper iets, maar delen echt alles. Uit respect voor alle ambachtslui op de werf, had ik ook aan de Ramadan meegedaan. Prachtig vonden ze dat. Tijdens de zomermaanden deelde ik flesjes ijsgekoeld spuitwater uit op de werf. Hun dankbaarheid zal ik nooit vergeten, het leek wel alsof ik ze het grootste cadeau van hun leven gaf. De winst die we maken met Tifawine is trouwens voor de lokale Berbergemeenschap; zo ondersteunen we hen en geven we ook iets aan hen terug."