Loubna Khalkhali wil feminisme en traditie verzoenen

In december 2021 stapte journaliste Loubna Khalkhali in het huwelijksbootje met filmregisseur Adil El Arbi. Vandaag moet ze het een paar maanden zonder hem doen, want hij mag in Hollywood het vierde deel van Bad boys 4 gaan maken. "Ik ben enorm gelukkig voor Adil, maar hij is wel even weg, natuurlijk. Nadat we een jaar ongeveer elke dag samen waren geweest. Het routineleven als getrouwd koppel. Aanvankelijk was ik daar best bang voor. Oh my god, elke dag samen, hoe doen mensen dat? Ik heb het Adil ook gezegd. Maar ik moet toegeven dat het mij erg bevalt. Bevíél, dus. We zijn allebei druk met ons werk. Komen we ’s avonds thuis, dan is er zoveel om over te praten. Ik besef inmiddels ook dat ik enorm hou van de kleine dingen: samen een film kijken, koken, de afwas doen. Maar nu is hij dus weg. Het is de bedoeling dat ik hem af en toe opzoek, en hij komt ook op en af. Maar het is toch anders."

Lees ook: Adil El Arbi met vrouw op bedevaart in Mekka (video)

Trouwen met een man die timmert aan een carrière in Hollywood was geen evidente beslissing, vertelt Khalkhali. "Dat was ook een van mijn eerste vragen. Hoe gaat dat huwelijk eruit zien, denk je? Jij hebt je projecten daar, ik wil hier mijn ding doen. Want ik vind mijn werk te belangrijk. We vinden wel een oplossing, hebben we toen afgesproken. Wat ik ondertussen al wel weet, als je in zo’n relatie stapt, is dat het belangrijk is dat je onafhankelijk bent. Als man en als vrouw. Je moet je mannetje kunnen staan. En dus is het grappig om te beseffen dat ik hem nu mis bij de kleine dingen. Een pot augurken openen, bijvoorbeeld, of het vuilnis buiten zetten. I need my man, denk ik dan. Al zal ik dat natuurlijk nooit toegeven."

De viering van hun huwelijksfeest vorige zomer in het Marokkaanse Tanger viel samen met het slechte nieuws dat de Hollywoodfilm ’Batgirl’, van El Arbi, nooit zou uitkomen. "Dat was heel surreëel. Het échte huwelijk was in België geweest, in december 2021. Heel tof, maar vanwege covid enkel met vrienden en familie. We keken dus echt uit naar dat feest in de zomer. Het was toevallig van beiden onze kinderdroom, om daar een huwelijksfeest te hebben. En ook omdat heel de Vranckx-redactie erbij ging zijn, naast Adils vrienden en collega’s. En toen vertelde Adil twee dagen voor het feest ook nog eens dat Will Smith zou komen. De schok van mijn leven! Ik dacht dat het een grap was. En hoe moesten we dat allemaal nog regelen? Maar Adil had overal al voor gezorgd, om mij zo min mogelijk stress te bezorgen. Uiteindelijk is alles super verlopen. Het was een geweldig feest. Behalve dus dat we iets later hoorden dat de filmstudio Batgirl had gecanceld. Een domper, maar tegelijk ben ik ervan overtuigd dat het juist omdat we op een roze wolk zaten, nog draaglijk was. Dat Adil het gevoel had: We komen er wel door."

Lees ook: Will Smith in Tanger voor trouwfeest Adil El Arbi (foto’s)

Loubna droomt ervan om ook via haar werk impact te maken. "Mijn hart ligt bij alles wat te maken heeft met vrouwenrechten. Hierbij ons, maar voornamelijk ook in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Ik maakte in 2021 Sheroes, drie korte portretten van straffe sportvrouwen, en ik zou heel graag meer documentaireachtig werk maken. In Afghanistan, bijvoorbeeld. Of in Iran. Maar goed, ik werk hier nog maar vier jaar. Alles op zijn tijd. Daarnaast hoop ik vooral ook andere meisjes te kunnen inspireren om hun dromen na te jagen. Het voor hen iets makkelijker maken, doordat ze mij zien. Zodat ze zeggen: Ik lijk op die Loubna, ik ga dat ook proberen. Want zelf had ik niemand om mij aan te spiegelen. Ik heb het helemaal alleen moeten doen. Wist ik veel hoe ik ooit bij de VRT kon geraken. Maar ik wist wel: dit is wat ik wil doen."

Loubna Khalkhali groeide op in het Antwerpse Hoboken, in een Marokkaans gezin met drie jongere broers en een zus. Het opkomen voor vrouwenrechten betekent voor haar niet dat ze afstand neemt van alle waarden en tradities die ze van huis uit meekreeg. "Het is iets heel moeilijks, voor veel meisjes zoals ik. Familie staat centraal in ons leven. Die connectie is enorm belangrijk, of je nu thuis woont of niet. De zorg voor je ouders en je grootouders. Op de een of andere manier neem je een deel van wat zij je hebben meegegeven met je mee. Maar natuurlijk kunnen wij niet alles doen zoals zij het deden, want wij zijn in een andere context opgegroeid. Wij zijn hier geboren en hebben verschillende identiteiten. Wij proberen echt deel uit te maken van deze samenleving, en dan is het soms moeilijk om tegelijk ook heel die traditie mee te nemen. Dus wat doe je? Je filtert. Wat laat ik los? Wat neem ik mee? Waar voel ik me goed bij? Niet makkelijk, want wie ben ik? Ik ben Vlaams, Antwerps, Belgisch en Marokkaans. Ik ben moslim en ik ben vrouw. Dat is helemaal anders dan voor de generatie voor ons, die in Marokko is geboren en opgegroeid."

Lees ook: Adil El Arbi en Loubna Khalkhali vieren bruiloft in Tanger (foto’s)

Enerzijds wil ze haar vader niet teleurstellen, maar toch wil ze ook niet dat haar gemeenschap in een vicieuze cirkel blijft zitten. "Toen ik als kind zag dat meisjes soms minderwaardig werden gevonden, dat de regels voor jongens minder streng waren, vroeg ik mij al af: waarom? Ik heb altijd vragen gesteld, en vaak niet echt een antwoord kregen. En dus ben ik als puber wel eens in opstand gekomen. Toen ik aan de KU Leuven arabistiek en islamkunde ging studeren, werd er aan mijn vader gevraagd: ’Laat jij je dochter verder studeren? In een andere stad? Vind je dat wel oké?’ Die sociale druk is groot. De omgeving kijkt altijd mee. De wijk waarin je opgroeit, je vriendenkring, de vrienden van je ouders, heel de gemeenschap. Ze denken het allemaal beter te weten."