Op Malediven gestrande Marokkanen beleven hel

Het groepje voelt zich aan zijn lot overgelaten en doet een hulpoproep aan de Marokkaanse autoriteiten na meerdere mislukte pogingen om op eigen houtje naar Marokko terug te keren. Dat bericht Medias24.

Khawla, Sara, Oussama en Badr, vier van de 35 gestrande Marokkanen, zeggen alle hoop op een snelle terugkeer te hebben verloren na de toespraak van Premier Saadeddine El Othmani in het Marokkaans parlement begin deze week. Ze stellen dat het regeringshoofd met opzet niet over hun situatie heeft gesproken.

Khawla (28) is afkomstig uit Safi. Ze werkte al twee jaar als receptioniste in een hotel op een eiland van 1,5 km2. Sara (26) werkte in een toeristisch resort in één van de kleine eilanden. Ze studeerde in Risk Management af in Ain Sebaa, Casablanca en vertrok in augustus vorig jaar naar de Malediven met een werkcontract. Badr werkt vanuit Agadir als directeur sales en marketing voor een hotel op de Malediven, waar hij op werkbezoek was toen de grenzen werden gesloten. Zijn vrouw en dochtertje van 2 jaar zitten in Agadir. Oussama (25), afgestudeerd in building design, landde in november 2019 op de Malediven om in de evenementensector te werken.

Allen zitten samen met mensen uit Sri Lanka, India en Bangladesh vast op de eilanden. Ze verblijven in de hotels waar ze werken, worden in kamers voor het personeel gelogeerd en voelen zich in de steek gelaten door Marokko, terwijl arme landen zoals Nepal hun onderdanen wel uit de Malediven hebben teruggehaald.

"Egyptenaren, Tunesiërs, Duitsers, Fransen, Japanners, Chinezen, Maleisiërs ... Al onze collega’s hebben recht gehad op speciale vluchten om naar huis terug te keren. Maar wij niet. Ik voel me vernederd door deze situatie. Een gevoel van schaamte. Ik kon mijn baas niet uitleggen waarom Marokko ons niet wilde repatriëren. Hij begreep het niet. Hij was net zo geschokt als ik", zegt Khawla.

Eten is er volgens hen niet genoeg, net zoals medische zorg. "Sinds de sluiting van de hotels en hun keukens zijn kleine geïmproviseerd kantines opgericht om de tientallen mensen die er nog verblijven maaltijden te verschaffen. We hebben dagelijks recht op omeletten, curryrijst of witte rijst en tonijn. Dat is wat we elke dag eten. Het is smakeloos. Nog meer tijdens de Ramadan. Ik zou alles doen voor een harira.", zegt Sara wanhopig.

Het groepje heeft hulp gevraagd aan de ambassade van Marokko in India. Er werd hen voorgesteld om samen in een hotel in India te verblijven, maar dat bleek uiteindelijk niet mogelijk. "Ik belde onze contactpersoon bij de ambassade en smeekte hem in tranen om ons eten te sturen. We eten hier niets. Maar hij had geen oplossing.", vervolgt Sara. "We kunnen niet zo doorgaan, het is een hel." Na de aankondiging van de verlenging van de noodtoestand in Marokko verloor de jonge vrouw alle hoop. "Drie weken extra lockdown in Marokko betekent nog zeker drie maanden hier voor ons."