Meisje uit Emmeloord die vanwege hoofddoek werd mishandeld: "Getuige liep gewoon door"

"Ik praat, maar van binnen huil ik nog. Omdat ik wil dat dit stopt, vertel ik dit. Waarom gebeurt dit in Nederland?", zegt het jonge slachtoffer dat anoniem wil blijven. "Als ik met naam word genoemd, kom ik nooit meer los van de gebeurtenis.

Wat mij is overkomen, kan ik niet los zien van hoe dingen veranderd zijn in Nederland. Na de aanslagen van IS en de problemen tussen Turkije en Nederland. Het is verhard, zo zeggen de oudere mensen dat dan in de familie. Dit was tien jaar geleden nooit zo gebeurd, vertelt mijn moeder. Sommige mensen accepteren een ander niet meer. Helaas ben ik wel vaker racistisch benaderd op straat in Emmeloord, de afgelopen jaren. Niet elke dag of zo. Alleen gebeurt het vaker. Maar ik had nooit gedacht dat mij dit zou kunnen overkomen.

Ik was dus net bij de Jumbo geweest, om een zak chips te kopen. Ik fietste naar ons huis, zo rond kwart voor vier was het. Ik reed net over het fietspad achter de Jumbo, toen ineens twee jongens voor mij bleven fietsen. Ze waren een paar jaar ouder dan ik, ik denk 18 jaar of zo. Ze hadden blond haar, zo blond dat het bijna geel leek. Ik had ze nog nooit eerder gezien. Ze lachten naar elkaar, keken mij weer aan, en lachten daarna verder. Er gebeurde nog niets. Maar daarna begonnen ze ineens te schelden. ’Kankermoslim’, zei de een. ’Met je kankertheedoek op je hoofd’, zei de andere jongen. Ze noemden me een kanker-Marokkaan. Mijn ouders zijn trouwens Turks.

O ja, Allahoe akbar, hoorde ik ook nog. Ik was echt wel bang. Maar ik dacht: ik moet sterk blijven, misschien stopt het dan. Maar ze hielden maar niet op, terwijl ik bleef fietsen en zij voor mij bleven slingeren. ’Zet je hoofddoek af… Nu!’, zei een van die jongens daarna. Voor het eerst durfde ik toen iets terug te zeggen. Ik vertelde dat ze hun mond eens moesten houden, dat het genoeg was. En ja toen… Toen stopten ze direct met fietsen en duwden mij hard van mijn fiets af. Ik viel. Terwijl ik al met pijn op de grond lag, trapten ze op me in. Op mijn middel, maar ook op mijn hoofd. Ik ben een stukje van de film kwijt, raakte kort bewusteloos.

Ik weet nog dat op een gegeven moment een vrouw met een hond voorbijliep. Ze liep door. Maar… Naja… Ze moet gezien hebben dat ik pijn had, ik lag huilend op de grond voor haar. Maar ze liep dus door, ze liep gewoon door...

Van de shock lukte het me niet om in de benen te komen. Na een paar keer proberen, had ik weer wat kracht. Ik heb even gewacht tot ik rustig was en fietste door naar huis, alleen. De jongens hadden zelfs mijn chipszak nog gejat, bedacht ik me onderweg. Thuis zag ik al mijn blauwe plekken. Ik ben naar de huisarts geweest, het bleek dat ik een hersenschudding had. Met mijn vader erbij hebben we aangifte gedaan. Toen de politie het bericht verstuurde om getuigen te vinden, en het dus in de media kwam, schrok ik zo erg. ‘Ja, dan had ze haar hoofddoek maar af moeten zetten’, zetten sommigen onder die nieuwsdingetjes op Facebook.

Waarom hebben ze het er niet over dat ze me daarvoor discrimineerden? En waarom zou ik mijn hoofddoek afzetten in dit vrije land? Op een straat waar iedereen mag komen… Dus ik ook! Ik draag die hoofddoek omdat-ie bij mij past. Zo kom ik dichter bij mijn geloof. Dat mag toch? Zoals sommige christelijke vrouwen in Nederland ook een doek dragen, om dichter bij God te komen. Waarom zijn er mensen die daar agressief van worden? Ik wil dat niet begrijpen."