Marokkaanse prostituee Lamya leeft in Melilla in tijden van corona

"Ik hoop op 30 euro per nacht", zegt Lamya, een prostituee die na middernacht langzaam door de Calle la Legión in de grootste wijk van Melilla loopt, op zoek naar een klant. Ze voelt zich tot prostitutie gedwongen omwille van haar illegale situatie en hekelt de slavernij die heerst op de arbeidsmarkt. "Ik zoek een baan, maar zonder papieren wil niemand mij in dienst nemen", zegt de 44-jarige Marokkaanse vrouw.

Lamya zegt dat zij niets van de regering verwacht. Ze heeft ook geen vertrouwen in de ngo’s die sociale bijstand verlenen. "Ze komen een paar dagen, ze stellen je vragen en dan verdwijnen ze om aangifte te doen, of ze vertellen je dat ze geen middelen meer hebben", zegt ze.

Het noodplan van de Spaanse regering om de economische en sociale gevolgen van het coronavirus te verzachten, heeft prostituees ook niet veel geholpen. Oorspronkelijk werden zij zelfs uitgesloten, pas in een latere fase is er ook met hen rekening gehouden. Het noodplan heeft als doelstelling om "essentiële diensten" te bieden, waaronder huisvesting.

Maanden na de publicatie van dat plan toont de realiteit aan dat prostituees in Melilla sinds het begin van de gezondheidscrisis geen gebruik hebben kunnen maken van deze maatregelen.

Voor Lamya bieden condooms, glijmiddel, maskers en hydroalcoholische gel ook geen bescherming tegen het coronavirus. "Dit heeft allemaal weinig zin. Laten we eerlijk zijn, wie gebruikt er een masker om seks te hebben? Ik zal eerder ziek worden door het coronavirus dan van HIV", stelt ze.