Marokkaanse studente ontsnapt aan verkrachting in Oekraïne

"Op donderdag 24 februari werden we bij zonsopgang gewekt door de bommen", vertelt de 23-jarige Doha. Ze deelde een flat in het centrum van Kharkiv met haar neef en een Marokkaanse vriendin toen de spanningen tussen Rusland en Oekraïne oplaaiden, meldt Le Courrier de l’Atlas. Na de Russische inval werden ze gedwongen hun toevlucht te zoeken in het dichtstbijzijnde metrostation, Naukova. "Het was erg druk. Het was een verschrikking. We waren bang, we hadden het koud. We huilden. In het midden van deze menigte werd ik aangerand. Ik werd bijna verkracht. Dus besloten we niet te blijven en terug te gaan naar de flat. Als we zouden sterven, wilden we dat niet doen in het midden van een woedende menigte die zich als kannibalen gedroegen. De Oekraïeners gaven de buitenlanders bevel het metrostation te verlaten, alsof we geen veiligheid verdienden", zegt ze.

Lees ook: De ongelooflijke reis van twee Marokkanen om Oekraïne te verlaten (video)

Na hun terugkeer in hun flat vroegen de drie studenten zich af hoe ze Oekraïne moesten verlaten. "Ons leven werd een film, behalve dat het realiteit was. We kregen video’s te zien van bomaanslagen en verwoeste buurten bij ons in de omgeving", vertelt Doha verder. De drie meisjes slaagden er in zaterdag rond 6 uur het overvolle treinstation van Kharkiv te bereiken. Kort daarna voegde een van hun Marokkaanse vrienden zich bij hen. "Toen de trein het perron opreed, riep iedereen ’duw duw duw’. Het was een wonder dat we er alle vier in slaagden om op te stappen. Iedereen handelde op eigen houtje. Mijn nichtje verloor het bewustzijn en ik moest de trein weer uit om haar te helpen instappen. Toen we instapten, werd ons verteld dat de trein naar Kiev ging. Het was een hel, want het nieuws dat we van daar ontvingen was angstaanjagend. We hebben alles geprobeerd om uit te stappen maar het was onmogelijk. Dus reisden we zes uur in een trein die ons naar onze dood zou brengen. Daar waren we van overtuigd. Mijn hart klopte als gek omdat ik zo gestrest was."

Lees ook: Marokkaanse student Jaffar vertelt over zijn vlucht uit Oekraïne

De trein reed het station van Kiev binnen, waar het zes uur bleef door bombardementen van Russische troepen, alvorens weer verder te rijden naar Lviv, tegen de Poolse grens. Daar aangekomen kregen Doha en haar reisgezellen het advies Oekraïne te verlaten via Uzhgorod in Slowakije, waar minder wachttijd zou zijn. Doha ontmoette haar vriendin, een Nigeriaanse studente, bij toeval. "Zij stelde voor dat we in een bus zouden stappen waar alleen Afrikanen zouden zitten. Wij slaagden erin een zitplaats te bemachtigen, ondanks hevig verzet van een vrouw die geen zwarten in de bus wilde. Na een reis van vijf uur kwamen zij aan in Uzhgorod, waar ze de hel beleefden. "Daar werden alle Afrikanen een paar uur opgesloten tot we uiteindelijk zonder uitleg werden vrijgelaten. Nu moesten we onze weg vinden naar Beregsurány om Oekraïne via Hongarije te verlaten", vertelt Doha.

Lees ook: Oekraïne: Arabieren en zwarten gediscrimineerd

Na vele kilometers lopen in de kou, met honger en in de sneeuw, stapte het groepje op de trein naar Boedapest. "Mijn handen waren blauw toen we eindelijk op de trein naar Boedapest stapten. Toen wij op maandagavond 28 februari aankwamen, werden wij zeer hartelijk ontvangen. We hadden het niet meer verwacht. We wisten niet dat er nog mensen waren die aardig waren en ons eten en drinken aanboden", zegt de jonge studente. Van Boedapest vloog Doha naar Casablanca met Snowy, haar kleine hondje.