Marokko steelt toekomstige sterren van Spanje en België

De zaak-Marouane Fellaini dateert uit 2005. Na zijn deelname aan een vriendschappelijke wedstrijd tussen de U20 van Marokko en Nederland, zorgde een opeenvolging van misverstanden en onuitgesproken zaken ervoor dat "Big Mo" ervoor koos om voor de Rode Duivels te spelen. "Hij speelde slechts 20 minuten, terwijl de Nederlanders al met 3-0 voorstonden. Dat heeft hem gekwetst en zijn keuze beïnvloed," vertelde Nasser Larguet, technisch directeur van Marokko van 2014 tot 2019, aan La Dernière Heure. "Ik heb destijds over deze zaak gehoord," vertelt hij telefonisch vanuit Saoedi-Arabië. "Hij kwam een test doen toen hij in de groei was. Hij werd niet serieus genomen. De persoon die hem beoordeelde, zei dat hij meer een basketballer was dan een voetballer, voor zover ik heb begrepen, zonder dat ik de gebeurtenis zelf heb meegemaakt."

Lees ook: Walid Regragui’s harde boodschap voor binationals

Sindsdien vermijdt Marokko om dezelfde fout te maken. Het vecht om spelers met een dubbele nationaliteit weg te kapen bij hun adoptie- of geboorteland. Om dit te bereiken, heeft Larguet, de huidige technisch directeur in Saoedi-Arabië, een effectieve strategie ontwikkeld. "Van 2007 tot 2014 leidde ik de academie (van koning Mohammed VI). We hebben ingezet op de opleiding, maar dat kost tijd. We waren logischerwijs nog niet klaar om direct topspelers voort te brengen. Het was relevant om interesse te tonen in de spelers met een dubbele nationaliteit." Deze spelers met een dubbele nationaliteit moeten vooral aan één voorwaarde voldoen: ze moeten beter zijn dan de lokale spelers. Larguet en zijn team werken onvermoeibaar en behalen concrete resultaten. "Na twee jaar hadden we scouts in heel Europa, van Duitsland tot Italië, via Frankrijk, Nederland en Spanje. Ze gaven ons lijsten met namen. We reisden af en scoutten. Zo hebben we Noussair Mazraoui, Sofyan Amrabat of Achraf Hakimi ontdekt."

De strategie van Marokko bestond erin om al op jonge leeftijd interesse te tonen in spelers met een dubbele nationaliteit. "Ik merkte dat we ze voorheen pas op hun 18e gingen halen. Dat is te laat. Vaak kwamen de spelers bij gebrek aan beter, omdat Frankrijk, België of Nederland ze niet had gekozen. We hebben de gok genomen om er al vanaf hun 15e interesse in te tonen. In 2014 hebben we speciaal daarvoor een nationaal elftal onder 15 opgericht." De methode-Larguet is ook gebaseerd op transparantie. "Voor Hakimi ben ik naar Real Madrid gegaan om ze te informeren over ons project," vertelt de technisch directeur. "Hij kwam bij ons een selectie eren met de U16, waarna Spanje hem opmerkte." Hij gaf de speler de keuze om op de oproep in te gaan.

"Als er een verzoek was van het geboorteland, was het volkomen normaal om hem de kans te geven om daarheen te gaan. Ik was blij dat hij kon vergelijken, want ik had niet gewild dat hij ons zijn hele leven zou verwijten dat we hem hadden gedwongen om voor Marokko te kiezen." Daarna overtuigde Larguet hem om zich bij de selectie van de Atlas Leeuwen aan te sluiten. "Dat moet deel uitmaken van hun analyse. Toen Hakimi twijfelde, vertelde ik hem dat de Spaanse selectie vol zat met backs die in de grootste clubs ter wereld speelden, zoals Dani Carvajal of Nacho. Hij was pas 17 jaar oud. Wij hadden alleen Nabil Dirar. Het sportieve aspect heeft zijn beslissing bepaald," vertelt Larguet.

Lees ook: België wil einde maken aan talentenroof door Marokko

Dankzij deze inspanningen komt het Marokkaans elftal op, met als resultaat een gouden generatie. In 2022 bereikten de Atlas Leeuwen voor het eerst in hun geschiedenis de halve finale van een WK. "Als Marokko dit parcours op het WK 2022 niet had afgelegd, zou er niet zoveel enthousiasme zijn. Nu is het land aantrekkelijk. Het zal de Afrika Cup 2025 en het WK 2030 organiseren, en beschikt bovendien over hoogwaardige infrastructuur." Vandaag de dag trekt dit uitzonderlijke parcours nieuwe talenten met een dubbele nationaliteit aan. In de loop der jaren is Marokko een voorbeeld geworden op het gebied van het rekruteren van spelers met een dubbele nationaliteit. Het presteert beter dan Frankrijk, Spanje, België en Algerije. Dit laatste land kampt met dezelfde fundamentele problemen als Marokko 15 jaar geleden. "Niemand leidt op, behalve Paradou, MC Alger en Sétif," analyseert Ishaq Chebli, een Algerijnse sportjournalist die in Brussel woont.