Ontroerende getuigenis zoon van Marokkaan die bij aanslag Nice omkwam

In een Parijse rechtszaal worden sinds weken getuigenissen afgelegd door families die getroffen zijn door de aanslag van 14 juli in Nice. De 27-jarige Mathieu Bousfiha heeft vrijdag zijn verhaal gedaan. Op de avond van de aanslag was hij op de Promenade des Anglais met zijn vader Adib, zijn moeder Céline en zijn zusje. Beide ouders waren lichamelijk gehandicapt. De moeder was al jaren rechts verlamd en de vader leed aan myopathie en verplaatste zich in een rolstoel, zoals hij in de getuigenbank verklaarde.

Lees ook: Begrafenis in Rabat van Adib Bousfiha, overleden tijdens aanslag Nice (video)

Het gezin had Beaucroissant in het departement Isère verlaten om een paar dagen in Nice door te brengen en was naar de Promenade des Anglais gegaan om het vuurwerk te bewonderen. Terwijl ze naar de parkeerplaats liepen waar hun auto stond, zag zijn zus de vrachtwagen recht hun kant op komen. "In een automatische reflex duwde ik mijn moeder naar de ene kant, mijn zus naar de andere en sprong bij mijn zus ... Ik kan me nog net omdraaien als de vrachtwagen mijn vader raakt. Het geluid van de metalen klap op de stoel van mijn vader klinkt nog in mijn hoofd."

Zodra de vrachtwagen voorbij was, ontdekten Mathieu en zijn zus het lichaam van hun vader. "Ik zal u de toestand besparen," zegt hij in de rechtszaal. Vervolgens zochten ze tevergeefs naar hun moeder voordat ze besloten zich zelf in veiligheid te brengen. Ze werden opgevangen door een jong stel. Sinds het verlies van zijn ouders is Mathieu volledig veranderd. Hij was pas 21 jaar oud op het moment van het delict. Ondanks de pijn van het verlies van beide ouders in zulke tragische omstandigheden, moest hij toch een aantal administratieve formaliteiten afhandelen die verband hielden met de hun dood.

Lees ook: Resten Marokkaanse slachtoffers aanslag Nice gerepatrieerd

De jongeman organiseerde de begrafenis van zijn vader die in Marokko plaatsvond en de repatriëring van het lichaam van zijn moeder naar Lyon, die aan de zijde van haar vader werd begraven. Hij zorgde ook voor zijn 18-jarige zus, die in Orléans naar een vooropleiding moest. Tegenwoordig is hun relatie echter zodanig verbrokkeld dat ze elkaar niet meer spreken of zien. Mathieu gaat verder met zijn ingenieursstudie om zijn diploma te halen. Wat hij nadien gaat doen kan hem "niets schelen".