Spaanse organisaties hekelen "illegale" verkoop fregatschip aan Marokko

De Spaanse minister van Financiën, María Jesús Montero, kondigde in januari jongstleden de verkoop van het schip aan, maar dat is volgens de klagers in strijd met het internationale recht en met de Spaanse wetgeving inzake de handel in defensiemateriaal. Volgens hen "schendt het ook de juridische verantwoordelijkheid van Spanje als formele bestuurlijke macht van het door de Verenigde Naties en de Spaanse en Europese justitie erkende niet-autonome gebied van de Westelijke Sahara. Het is ook een schending van de toezegging aan de VN om steun te bieden aan het waarborgen van een staakt-het-vuren in de Westelijke Sahara, beloofd door het ministerie van Buitenlandse Zaken op 13 november 2020".

In een document ondertekend door de Sahrawi-advocaat Sidi Talebbuia Hassan, stellen de mensenrechtenverenigingen, advocaten, journalisten en Sahrawi-immigranten uit de steden Sevilla, Jaen, Zaragoza, Granada en Malaga, de verkoop van dit schip aan de kaak, die plaatsvindt in een kritieke context van stille oorlog tussen Marokko en het Polisario-front. "De huidige oorlog tussen Marokko en het Polisario-front is begonnen na de bestorming van Guerguerat door de Royal Armed Forces (FAR) en is in strijd met het staakt-het-vuren van 1991. Het is ook een bedreiging voor de stabiliteit van de regio vanwege de mogelijke uitbreiding ervan naar Mauritanië en naar de conflicten in Mali en Libië", waarschuwen de organisaties, die eraan herinneren dat het Spaanse overheidsbedrijf Enaire, belast met het beheer van de luchtvaartnavigatie, eerder al adviseerde om niet over de Sahara te vliegen.

Volgens de klagers moeten de Spaanse autoriteiten rekening houdend met deze situatie. De uitvoer van militaire uitrusting naar Marokko verbieden op grond van wet 53/2007 van 28 december 2007, koninklijk besluit 679/2014 en de door de Raad van de Europese Unie op 8 december 2008 goedgekeurde overeenkomst 2008/944/GBVB. Deze klacht volgt op de demonstratie die op 27 februari bij het hoofdkantoor van Navantia in Cádiz werd georganiseerd door de Sahrawi-bevolking in de diaspora en door de solidariteitsbeweging met het Sahrawi-volk, om de miserabele levensomstandigheden van de Sahrawi aan te klagen, die hen dwingen om te kiezen tussen het maken van wapens en het kopen van brood om te kunnen overleven.