Frankrijk: droom van Marokkaanse Amina Gassori niet uitgekomen

Amina Gassori was pas 16 jaar oud toen ze met haar moeder Marrakech verliet om zich bij haar vader in Frankrijk te voegen. "Mijn vader ging naar Frankrijk om er te werken, hij koos Dole om zich te settelen en mijn moeder wilde graag naar hem toe, dus vertrokken we. Het jonge meisje vond het moeilijk om zich aan te passen aan haar nieuwe situatie in een ander land, ver van haar dromen en haar cultuur. "In het begin accepteerde ik niet dat ik hier was. Ik had mijn studies, mijn oriëntatiepunten. Ik wilde advocaat worden," vertelt ze aan Le Progrès.

Lees ook: Marokkaan allereerste directeur katholieke school in België

Verteerd door het verlangen om terug te keren naar Marokko, kwam ze niet verder en gaf ze zelfs haar studies gezondheid en maatschappijleer op. Maar met de steun van het Jeugd- en Cultuurcentrum van Dole kon ze haar animatorbrevet halen en begon ze te werken als jeugdwerker "met de kinderen uit de buurt". Nadat ze haar diploma behaalde in Morbier besloot ze te trouwen. "En voor het eerst keerde ik terug naar Marokko met mijn man, in 1986", aldus Gassori.

Uit haar huwelijk kwamen vijf kinderen voort, één jongen en vier meisjes. Maar haar leven stond voor de tweede keer op zijn kop. "Mijn man werd ziek. Ik solliciteerde voor een job in het verpleeghuis van Aberjoux". Ze werd aangenomen als maatschappelijk werker, maar ze werd vaak geconfronteerd met vragen over haar bevoegdheid. Een jaar later besloot ze het examen voor verpleegkundig assistent af te leggen en behaalde 19/20, ze was de eerste op de lijst. "Het was niet mijn droom, maar ik was blij dat ik iets had," zegt ze.

Ondanks de moeilijke tijden staat haar deur altijd open voor iedereen. Ze verwelkomt graag Marokkanen, maar ook Algerijnen en iedereen die een stukje taart en thee wil delen. Zij is heel blij met de verbeterde betrekkingen tussen de buren. Vroeger vermengden de gemeenschappen zich niet. Meisjes mochten niet uitgaan. De evolutie van de wijk en zijn openheid naar de stad, is op de goede weg. In haar huis komen en gaan dagelijks mensen. "Je bent welkom, wanneer je maar wilt," zegt ze.

Lees ook: Hajir, van caissière tot hoogste baas bij Action

Amina is nu 58 jaar en werkt nog steeds in het Pasteur Ziekenhuis, ver verwijderd van haar droom om advocaat te worden in Marokko. Maar ze zet zich in voor haar buurt en geniet daar enorm van. "Ik gaf vroeger taallessen in het Arabisch. Vandaag maak ik deel uit van het bureau van de wijkvereniging, ben ik vice-voorzitter van de raad van bestuur en lid van de burgerraad".