Nederland: Leila leefde jarenlang in angst

Behalve de schoonvader was de rest van de schoonfamilie zeer gemeen. Hoewel ze aanvankelijk geen papieren hadden, bepaalden ze binnenskamers wel de wet. Ze behandelden de moeder van de 34-jarige Leila als een Assepoester in het huis met drie slaapkamers voor veertien mensen. Leila had in haar jeugd geen enkele ruimte voor zichzelf. En ook haar vader gedroeg zich vaak als een onvoorspelbare dictator. Wat niet verwonderlijk is voor iemand die als kind in de bergen nabij Nador van liefde werd verstoken. Hij trouwde op zijn zestiende en kwam als gastarbeider naar Nederland.

Lees ook: Haagse Asma maakt voedselbank van haar huis

De grootste uitdaging was om overeind te blijven in het piepkleine en overvolle huis. Elke avond kon er ophef ontstaan, soms over kleine zaken, zoals wanneer een kind bijvoorbeeld omwille van onverwachte omstandigheden wat later thuis kwam. Zoiets kon uitmonden in woorden en klappen en duurde soms tot in de vroege uurtjes. Op die manier werd het leven van Leila beheerst door angst, tot ze op een dag houvast vond bij een bekeerlinge in de supermarkt. Ze bidden samen en Leila werd geïntroduceerd tot een wereld van warmte, geborgenheid en kracht. De toen vijftienjarige Leila snapte meteen waarom ze eeuwig op de proef werd gesteld, God peilt immers naar de moraliteit van zijn schepsels. En uiteindelijk zal God ook iedereen straffen voor zijn fouten.

De jonge vrouw begon tegen de zin van haar vader een hoofddoek te dragen. En hoe vaker hij de sluier van haar hoofd trok, hoe vastberadener ze werd. En ook de buitenwereld begreep haar niet. De oudere zus van Leila liep van huis weg om au-pair te worden in Australië en ook zij begon een uitweg te zoeken. Ze besloot als achttienjarige om met een imam te trouwen. Leila zette ook deze beslissing door in weerwil van haar vader. Nooit heeft ze eraan gedacht dat deze man van God ontrouw zou zijn met verschillende verslavingen. Na deze beslissing volgden veel jaren van mentale terreur.

Lees ook: Malika beheert gratis restaurant in Molenbeek voor mensen in nood (video)

Leila’s echtgenoot verbleef ook nog illegaal in het land, ze verhuisden daarom naar België om er een gezinshereniging aan te vragen, dat verliep wat makkelijker dan in Nederland. Wanneer Leila naar Hasselt vertrok om in te trekken bij haar man was ze al zwanger. Hij had een verwaarloosde kamer gehuurd met enkel een slaapbank en de aanwezigheid van ratten. Ze moest werken voor de procedure van gezinshereniging en ondanks alle moeilijkheden slaagde ze erin om alles klaar te spelen. Ze werkte en kreeg drie kinderen, twee zonen en een dochter, naar wie de imam nauwelijks omkeek. Hij deed eigenlijk letterlijk niets, maar gaf wel haar geld uit, zogenaamd om schulden af te lossen. Leila bleef bij hem omwille van de kinderen en vreesde daarnaast ook het oordeel van de buitenwereld.

Na het zoveelste bedrog maakte ze op internet kennis met een Nederlandse bekeerlinge van amper negentien. Leila voelde zich twaalf jaar na haar huwelijk vooral opgelucht, één van haar inmiddels vier kinderen was het huis uit en Leila was weer alleenstaand. En dan komen er verschillende huwelijkskandidaten. De gelovige Leila geniet een goede reputatie. Ze houdt het huis netjes, is een harde werker en is meegaand. Een bekeerlinge stelt haar de man voor, die haar tweede man zou worden. Een gescheiden man die godvruchtig is. Hij maakt een onstabiele indruk op Leila, maar ze luistert naar haar vriendin die zegt dat het te maken heeft met zijn ex-vrouw.

Lees ook: Marokko: toename cijfers geweld tegen vrouwen

Vandaag ziet Leila in dat ze niet ten koste van alles een man in huis wil, ze heeft haar flat zelf helemaal opgeknapt voor zichzelf en de kinderen en volgt een opleiding. Ze heeft ook een boek gemaakt met haar eigen smakelijke en eenvoudige recepten en is op zoek naar een uitgever. Leila heeft ook een nieuwe vriend. Ze zien elkaar omwille van allerlei omstandigheden vooral tijdens het weekend, maar zijn bovenal bondgenoten. Leila heeft het niet altijd makkelijk gehad, maar vindt dat ze op het einde toch door God wordt beloond.