Familierecht: Koning Mohammed VI moet beslissen

Betreffende buitenechtelijke kinderen stelt de raad voor dat de vader, net als de moeder, verantwoordelijk is voor de behoeften van het kind, zonder dat er sprake is van erkenning van afstamming. Erkenning van afstamming zou volgens Toufiq in strijd zijn met de sharia en de grondwet, en de familie-instelling schaden.

Lees ook: Koning Mohammed VI eist meer rechten voor vrouwen

Over testamenten ten gunste van een erfgenaam, die niet worden uitgevoerd door de andere erfgenamen, suggereert de raad om deze te vervangen door een schenking, zonder dat er daadwerkelijk bezit nodig is. Een soortgelijke oplossing wordt voorgesteld voor het erfrecht wanneer de overledene alleen dochters achterlaat: een schenking aan de dochters, zonder dat er daadwerkelijk bezit nodig is.

De raad deed ook aanbevelingen voor twee andere situaties. Ten eerste, erfenis tussen echtgenoten van verschillende religies: de raad stelt voor dat beiden vrij aan elkaar kunnen nalaten of schenken, zonder voorwaarde van daadwerkelijk bezit, en dat deze mogelijkheid expliciet wordt vermeld in artikel 332. De ’houder van het gezag’, Koning Mohammed VI, zou ook een verplichte bepaling in het belang van een van de echtgenoten kunnen opleggen. Ten tweede, erfenis tussen de voogd (kafil) en het kind onder voogdij (makfoul): de raad stelt voor om beiden de goederen te laten ontvangen bij afwezigheid van andere erfgenamen en indien de staat afziet van de erfenis, of om wederzijdse nalatenschap of schenking toe te staan zonder voorwaarde van daadwerkelijk bezit. De ’houder van het gezag’ zou ook een verplichte bepaling ten gunste van het kind onder voogdij kunnen opleggen.

Lees ook: Marokkaanse vrouwen zullen ook alimentatie betalen na scheiding

Over polygamie en de voorwaarde van toestemming van de eerste echtgenote, zei Toufiq dat de beslissing ligt bij de ’houder van het gezag’, in het algemeen belang. De huidige wetgeving staat deze voorwaarde niet toe, maar de ’houder van het gezag’ zou kunnen besluiten deze in te voeren.

Toufiq verdedigde het Marokkaanse model van hervorming, waarbij de koning voorstellen ter religieuze beoordeling voorlegt aan de Hoge Raad van Geleerden. Dit weerspiegelt volgens hem de eed van trouw (bay’a) tussen de Leider der Gelovigen en de geleerden. Deze eed verplicht de ’houder van het gezag’ om vijf essentiële doelen te beschermen: religie, veiligheid, openbare orde, middelen van bestaan en waardigheid.

Lees ook: Huwelijk: veranderingen voor Marokkaanse diaspora

Tot slot benadrukte Toufiq de educatieve en morele rol van de geleerden. Hij stelde dat als de relatie tussen man en vrouw gebaseerd zou zijn op het goede (ma’rûf), er geen conflicten zouden zijn. De geleerden zijn zich bewust van de huidige economische en sociale uitdagingen, en hun advies was in lijn met de meerderheid van de zeventien onderzochte kwesties.