Marokkaan leeft "als dief" door uitzettingsbevel

Ahmed Moutaie verliet Marokko nadat zijn vader, met wie hij samenwerkte als marktkramer, gehandicapt was geworden. Dit was de aanleiding voor de sluiting van het familiebedrijf. Hij deed een poging om zich aan te sluiten bij het Vreemdelingenlegioen, maar slaagde daar niet in. Het lukte hem Europa te bereiken door de zee over te steken. Daar leefde hij tussen het Franse Besançon, bij zijn zus, en Italië, waar hij sinds 2015 een baan probeerde te vinden. Hij ontmoette Florence in 2017, een gescheiden vrouw en moeder van drie kinderen. Hij trok bij haar in en het koppel trouwde in 2020.

Lees ook: Nederlandse boekhouder vecht om uitzetting Marokkaanse zoon te voorkomen

Enkele maanden later werd het geluk van het echtpaar verstoord. Ahmed Moutaie moest het Franse grondgebied verlaten omdat hij Frankrijk zonder visum was binnengekomen. "Op het einde van de week ben ik met verlof, we waren van plan om naar Marokko te gaan om een visum te halen, maar de verplichting om het land te verlaten is op 15 juni ingegaan, waardoor we dit visum nooit zullen krijgen. Wij zijn slechts een dossier voor de administratie. Bij het nemen van de beslissingen kan niemand zich ons leven voorstellen," zegt het echtpaar tegen L’Est Républicain.

"Op het registratiekantoor werd ons verteld dat er een onderzoek zou komen. We zijn in maart 2021 begonnen met de regularisatie van de situatie. Ahmed werd een baan in een bouwbedrijf beloofd. Maar hij werd in januari 2021 door de regering geweigerd. Als reden werd opgegeven dat "de familieband niet sterk genoeg is en dat hij geen visum heeft", aldus Florence. Een situatie die zijn vrouw ergert. Zij hebben de hulp van een advocaat ingeroepen om in beroep te gaan bij de administratieve rechtbank, maar dat heeft weinig kans op succes.

Lees ook: Nederland: Marokkaanse vreemdelingen niet meer vastgehouden

Ahmed en Florence dachten dat zij gemakkelijk een visum konden verkrijgen van zodra zij in Marokko waren. Maar dit blijkt ingewikkeld, omdat Marokko fragmentarisch visa afgeeft. "Het kan twee jaar duren om een visum te krijgen en met het bevel om het territorium te verlaten is er geen garantie," zegt Florence. Ahmed heeft het moeilijk met deze situatie. "Ik durf zelfs geen koffie te gaan drinken, als ze mijn gezondheidspas controleren, zullen ze mijn papieren controleren en me meenemen. Ik leef als een dief en ik heb nog nooit iets slecht gedaan. Ik zou in de bouw kunnen werken, het bedrijf wacht op me. Maar mijn leven staat in de wacht. Ik heb mijn familie al zeven jaar niet gezien, mijn moeder is ziek, wat gebeurt er als ik terugga naar Marokko?"