Marokkaanse Nederlanders steeds hogerop: "Trots op onze kinderen!"

Een recent SCP-rapport schetst een somber beeld: armoede en rijkdom nemen toe, de woningmarkt is ontoegankelijk voor velen, en de overheid investeert minder in kwetsbare wijken. Echter, voor één groep is er goed nieuws: de Nederlanders met een Arabische of Centraal-Aziatische achtergrond, met name afstammelingen van Marokkaanse en Turkse gastarbeiders, maken grote stappen vooruit.

Lees ook: Marokkanen in België: 60 jaar en nog steeds gediscrimineerd!

Data van het CBS tonen aan dat het al jaren beter gaat met de kinderen van niet-westerse migranten. Van 2010 tot 2020 steeg het inkomen van huishoudens met een niet-westerse kostwinner in Nederland met 28%, terwijl het gemiddelde met 22% toenam. Ook de segregatie van Marokkaanse Nederlanders neemt af. Onderzoek van het CBS uit februari 2023 toont een lichte daling van de segregatie tussen 2016 en 2020.

Deze vooruitgang profiteert de hele samenleving, stelt CBS-hoofddeconoom Peter Hein van Mulligen. "Het zorgt voor een brede welvaartswinst als er meer hoogopgeleiden in een land zijn. Daarbij zie je dat het vertrouwen in de staat en instituties bij deze groepen samenhangt met het opleidingsniveau."

Demograaf Jan Latten beaamt de snelle vooruitgang. "Het was natuurlijk ook een aparte situatie, toen de eerste gastarbeiders hier kwamen. Toen was er een enorme opleidingskloof tussen deze groep en de autochtone Nederlanders. Dat hun kinderen die hier kansen krijgen het gemiddeld genomen snel beter doen dan hun ouders, is niet gek."

Lees ook: Mocronado’s: de ontroerende levensreis van Marokkaanse gastarbeiders in Nederland (video)

Kinderen van Marokkaanse ouders deelden hun ervaringen met het AD:

Pito el Oualid is een 45-jarige, apotheker in Vlaardingen wiens vader un de jaren 70 als gastarbeider vanuit Marokko naar Nederland kwam.

"Mijn vader werkte jarenlang bij een confectiebedrijf in Den Haag. Toen dat bedrijf failliet ging, werd hij conciërge op een school. Mijn moeder kwam uit een hoogopgeleid gezin in Marokko, maar was hier huisvrouw. Zij was de drijvende kracht achter ons succes. Alle zes de kinderen zijn goed terechtgekomen.

Zelf wilde ik eigenlijk geneeskunde studeren, maar ik werd uitgeloot. Mijn oom is apotheker in Marokko, en ik vond dat ook een mooie functie in de zorg. Ik besloot daarom farmacie te gaan doen. Het was een lange weg om te komen waar ik nu ben. Je moet ook heel geduldig zijn. Mijn ouders hadden het niet breed, maar waren gelukkig geduldig met ons. Om mij heen zie ik steeds meer Nederlanders van Marokkaanse en Turkse afkomst met een hoge opleiding en goede baan. Veel mensen hebben hun plek gevonden.

Dat biedt weer andere kansen voor onze kinderen. Wij gingen destijds voor veilige banen als apotheker, advocaat of jurist. Nu zijn er meer mogelijkheden. Omdat we nu een breder netwerk hebben, kunnen we ook vrienden vragen of ze een stageplek hebben. Dat hadden wij destijds niet. De jeugd is ook ambitieus. Ze zien aan ons dat het kan. Het gaat ook niet alleen meer om geld, maar ook de plek in de samenleving. Je wordt gewaardeerd en krijgt erkenning. Dat geeft voldoening."

Lees ook: Hassan, gastarbeider uit Nijmegen: "Marokkaanse jongeren wees Nederland dankbaar"

Charifa Zemouri is een 36-jarige wetenschappelijk onderzoeker. Ook haar vader kwam als arbeidsmigrant naar Nederland in de jaren 70 vanuit Marokko.

"Mijn moeder steunde me in alles, ook al begreep ze het niet altijd. Ze begreep wél dat de universiteit belangrijk is, een master goed is en een phd nóg beter. Toen ik nog promoveerde en lange dagen maakte in de kliniek of het lab kwam ze naar me toe fietsen om eten te brengen. Ook mijn vader stimuleerde me altijd om vooruit te komen. Hij zei altijd: ‘de waarde van een vrouw zit in haar karakter en in haar brein.’

Het feit dat wij met 10-0 achterstand de gemiddelde Nederlander hebben ingehaald en topfuncties hebben, zegt heel veel over onze ouders. Ze hebben het echt heel goed gedaan. Het was niet altijd makkelijk. Het systeem in Nederland is goed en geeft je kansen, maar mensen in het systeem hebben het mij heel moeilijk gemaakt. En dat ervaar ik tot op de dag van vandaag nog steeds als zelfstandige.

Ik heb er moeite mee dat kinderen van migranten alleen als succesvol en geïntegreerd worden gezien als ze een universitaire opleiding hebben gevolg en een topfunctie hebben. Integratie is niet alleen hoger op de sociale ladder klimmen. Bij mensen met een migratieachtergrond worden er torenhoge verwachtingen gesteld. Ik vind Karima die caissière is bij de Kruidvat net zo geïntegreerd en succesvol als een wetenschapper."