Rehabilitatie ten onrechte veroordeelde Marokkaan in Frankrijk

De feiten in deze zaak dateren van december 1998. Julie, een 15-jarige middelbare scholiere en dochter van een bedrijfsleider, had "Arabische jongeren" beschuldigd van seksueel misbruik. Onder hen was de 17-jarige Farid, zoon van een Marokkaanse arbeider en een schoolmedewerkster. Farid ontkent met klem de beschuldigingen van verkrachting. "Dit is niet waar! Dat is onmogelijk. Ik heb nog nooit een meisje ge***", zei hij tijdens zijn verhoor door de gendarmerie. Toch werd de tiener in 2003 door de jeugdrechter veroordeeld voor "seksuele intimidatie" en "verkrachting".

Geplaagd door wroeging gaf Julie in 2017 toe dat ze had gelogen nadat ze "lang aan zichzelf had gewerkt in de psychotherapie". In een brief aan het parket van Douai schreef ze: "Ik moet u bekennen dat ik heb gelogen tijdens het proces voor het Hof van Assisen van Douai in 2003. De heer Farid E. heeft me nooit aangerand of verkracht." Ze rechtvaardigde haar leugen door te zeggen dat ze haar familie wilde beschermen. "Het onderzoek vond plaats toen ik 15 jaar oud was, nadat mijn ouders een klacht hadden ingediend. Ze waren achter de beschuldigingen van mijn oudere broer Antoine gekomen. Ik zat in een proces dat ik niet kon stoppen. De waarheid was dat ik tussen mijn achtste en twaalfde jaar meerdere malen het slachtoffer was geweest van incest door deze oudere broer. Het heeft me vele jaren gekost om deze ontkenning te overwinnen".

In juli 2022, vijf jaar nadien, kreeg Farid, een vakbondsafgevaardigde, een telefoontje van de politie: "We hebben bewijs van uw onschuld." Een enorme verrassing voor deze vader. Hij kon het goede nieuws nog aan zijn moeder vertellen, die op de afdeling palliatieve zorg van het ziekenhuis lag. Dit maakt de weg vrij voor zijn mogelijke rehabilitatie.