Hassan II droomde van een ’Groot-Marokko’

Spanje beschouwde Ifni en de Sahara in 1958 als Spaanse provincies, met Sidi Ifni en Laayoune als hoofdsteden. Na de ondertekening van het Verdrag van Sintra, met steun van de Verenigde Staten, droeg Spanje wel Kaap Juby over aan het onafhankelijke Marokko. Ifni bleef echter Spaans grondgebied. In 1961 werd Hassan II koning na de dood van zijn vader, Mohammed V. Een periode van politieke repressie en mensenrechtenschendingen volgde.

Lees ook: Hassan II, een levende legende 25 jaar na zijn dood

De nationalistische oppositie, onder leiding van de Istiqlal-partij, zette de regering onder druk om de ’verloren’ gebieden terug te eisen en het ’Groot-Marokko’ te realiseren. Dit omvatte de Sahara, Mauritanië, delen van Algerije en Mali, de Spaanse enclaves Ceuta en Melilla en zelfs de Canarische Eilanden, meldt El Debate. Hassan II maakte van deze territoriale claim de kern van zijn binnen- en buitenlandse politiek. Hij overwoog een grensakkoord met Algerije of annexatie van de Spaanse gebieden in Noord-Afrika.

Lees ook: Geheime gesprekken van Hassan II over Algerije onthuld

De sociale en politieke situatie in Marokko verslechterde echter begin jaren ’70 met volksopstanden en twee staatsgrepen. De eerste poging vond plaats op 10 juli 1971, toen militairen het vuur openden op het koninklijk paleis in Skhirat tijdens de viering van de 42e verjaardag van Hassan II. De tweede poging volgde op 16 augustus 1972, toen het vliegtuig van de koning vanuit Frankrijk werd aangevallen door zes F-5 gevechtsvliegtuigen van het Marokkaanse leger. Hassan II, die zich onveilig voelde, trok het leger terug uit de machtscentra en stuurde troepen naar het front en de noordgrens van de Sahara.